W tych słowach niemieckiego filozofa, kryje się praktycznie wszystko w zakresie przekonań na temat pieniędzy, pod którymi podpisuję się obiema rękoma.

I choć latami żyłam w przekonaniu, że bogatym człowiekiem może być tylko ktoś nieuczciwy (wyniosłam to z domu rodzinnego), tak z wiekiem, ilością przeczytanych książek i własnych obserwacji na ten temat zaczęły się zmieniać moje poglądy i przekonania w tej kwestii. 

Gorąco polecam książkę Ks. Jacka Stryczka („Pieniądze. W świetle Ewangelii”), w której odczarowuje dotychczasowe postrzeganie bogactwa i pieniędzy. Co więcej namawia chrześcijan i przekonuje do bycia zamożnym. Uczy krok po kroku, dlaczego warto pracować i bogacić się. Z pewnością jest odważną pozycją i zupełnie zmienia sposób myślenia, nie tylko osób wierzących.

Po wielu latach zaczęło do mnie docierać, że posiadając więcej pieniędzmi mam możliwość podzielenia się nimi z większą ilością osób lub mogę wesprzeć kogoś potrzebującego większą ilością pieniędzy. Myślę, że warto spojrzeć na to z tej perspektywy.

Jak mówi Jim Rohn:

W przeciwnym kierunku też tak to działa. Osobiście znam zarówno ludzi bogatych jak i biednych o cudownych, otwartych sercach, ale też znam osoby o takim statusie, które nie pomogą innym po prostu „dla zasady”.

Decydując się na zarządzanie budżetem domowym zgodnie z zasadą multimilionera T. Harva Ekera, autora książki, która okazała się przełomowa w moim życiu („Bogaty albo biedny po prostu różni mentalnie”) przekazujemy co miesiąc, proporcjonalnie do naszych zarobków, określoną kwotę pieniędzy na rzecz instytucji charytatywnej albo wybranej osoby, która potrzebuje takiego wsparcia. Takich jednostek jest mnóstwo – wystarczy się rozejrzeć. Nie chodzi o to, żeby tylko podczas Świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy (co jest oczywiście pięknym gestem) wspierać osoby żyjące w niedostatku czy po prostu chore, ale o to, żeby wyrobić w sobie nawyk ciągłego pomagania innym. 

Namawiam do tego ponieważ wiem, że dobro wraca!